pl
en lt

Droga do neutralności emisyjnej

Rozwój cywilizacyjny i technologiczny przyczynił się do znaczących zmian w stanie naszej planety. Wszyscy stajemy się odpowiedzialni za zmniejszenie poziomu emisji CO2 do atmosfery. Zegar klimatyczny tyka nieubłaganie, a Unia Europejska wyznacza ambitne cele, aby stanąć na czele globalnej walki ze zmianami klimatu. Inwestycje w innowacje, rygorystyczne regulacje prawne i międzynarodowa współpraca mają stanowić wzór dla reszty świata. Czy te piękne słowa i idee przełożą się na konkretne działania? W tym artykule wytłumaczymy czym jest neutralność emisyjna i jakie zmiany w tym zakresie czekają na nas do 2050 roku.

Czym jest neutralność węglowa

Neutralność emisyjna stanowi równowagę między ilością dwutlenku węgla emitowanego do atmosfery i ilością pochłanianego przez naturalne i sztuczne ,,pochłaniacze” CO2. Głównymi pochłaniaczami węgla są gleba, lasy i oceany. Innowacyjne technologie, takie jak przechwytywanie i magazynowanie węgla, również odgrywają rolę w równaniu neutralności. Ze względu na rosnące skutki emisji CO2 i zmiany klimatu, zarówno organizacje międzynarodowe, jak i rządy na całym świecie przyjmują różnorodne środki do redukcji emisji CO2. Nie jest to jedynie kwestia ochrony środowiska, ale także społeczna i ekonomiczna. Zmiany klimatu wpływają na zdrowie publiczne i gospodarkę. Tym samym osiągnięcie neutralności węglowej wymaga ograniczenia emisji CO2, przy jednoczesnym zwiększeniu liczby pochłaniaczy.

Skutki emisji CO2

Emisja dwutlenku węgla (CO2) jest jednym z najbardziej palących problemów współczesności, wpływając negatywnie na globalny klimat i zdrowie ekosystemów. Głównym efektem tego zjawiska jest ocieplenie klimatu, które prowadzi do topnienia lodowców, podnoszenia się poziomu mórz i oceanów, a także do ekstremalnych zjawisk pogodowych, takich jak susze, pożary czy huragany. Oprócz tego, zwiększona koncentracja CO2 w atmosferze wpływa na zakwaszenie oceanów, co z kolei ma katastrofalne skutki dla morskiej bioróżnorodności, w tym dla raf koralowych. Na tym tle, zrozumienie skutków emisji CO2 i działań na rzecz jej redukcji staje się krytyczne dla zachowania stabilności klimatycznej i ekologicznej na naszej planecie.

Cele Unii Europejskiej w kontekście neutralności emisyjnej

Unia Europejska jest liderem w walce ze zmianami klimatu. Jako część Europejskiego Zielonego Ładu, UE zamierza osiągnąć neutralność emisyjną do 2050 roku. Dodatkowo, UE zaktualizowała swoje cele redukcji emisji CO2 do 2030 roku z 40% do co najmniej 55%. Taka strategia ma być formą motywacji dla krajów oraz różnych sektorów gospodarki do zwiększenia nakładów na rozwój technologii przyczyniających się do ochrony środowiska naturalnego.

Pakiet Fit for 55 in 2030

Pakiet legislacyjny ,,Gotowi na 55 do 2030” obejmuje kilkanaście ustaw oraz projektów dotyczących klimatu oraz energii. Obejmuje to takie zagadnienia jak:

  • handel uprawnieniami do emisji,
  • krajowe cele redukcji emisji,
  • ograniczenia emisji w sektorze transportu,
  • usuwanie dwutlenku węgla w sektorze użytkowania gruntów.

Pakiet ten jest próbą holistycznego podejścia do problemu, koordynując różne działy polityki i mechanizmy rynkowe. Umożliwia to bardziej efektywne i zintegrowane działania na rzecz redukcji emisji CO2. W jaki sposób ma to być realizowane?

System handlu emisjami: regulacja przemysłu

Unijny system handlu uprawnieniami do emisji (ETS) wymusza na firmach posiadanie pozwolenia na każdą tonę emitowanego CO2. Jest to kluczowy element w redukcji emisji dwutlenku węgla, który promuje innowacje poprzez mechanizmy rynkowe. System ETS wprowadza pewien rodzaj konkurencji. Firmy, które zredukują swoje emisje, mogą sprzedawać niewykorzystane pozwolenia na aukcji. Z kolei firmy, które nie spełnią wymogów, będą musiały kupić dodatkowe pozwolenia, co stanowi dla nich finansową motywację do zredukowania emisji.

Aktualizacje w systemie ETS

W kwietniu 2023 roku wprowadzono aktualizacje do systemu ETS, które ograniczą emisje w sektorach objętych ETS do 62% do 2030 roku, w porównaniu z poziomem z 2005 roku. Wprowadzone aktualizacje zaostrzają także kryteria dla firm, podnosząc cenę uprawnień i stawiając wyższe wymagania wobec korporacji w kontekście zrównoważonego rozwoju.

Ograniczenia emisji CO2 w transporcie

Branża transportowa jest jednym z największych emitentów CO2. Obejmuje to zarówno transport morski, lotnictwo cywilne czy chociażby samochodowy transport drogowy. Właśnie dlatego realizowane są kolejne inicjatywy na rzecz zwiększenia efektywności paliwowej i popularyzacji ekologicznych napędów w transporcie.

Lotnictwo cywilne

UE zdecydowała się na zmianę systemu handlu uprawnieniami do emisji w lotnictwie, zaczynając od 2025 roku. Szczególny nacisk został położony na wykorzystanie zrównoważonych paliw lotniczych, takich jak zużyty olej kuchenny czy paliwa syntetyczne. Inicjatywa ma również na celu zmotywowanie producentów samolotów do wprowadzenia bardziej efektywnych technologii i ułatwienie inwestycji w badania i rozwój w tym zakresie.

Samochody osobowe i dostawcze

Od 2035 roku, wszystkie nowe samochody produkowane na rynek europejski będą musiały być bezemisyjne. Obejmuje to zarówno samochody osobowe, jak i dostawcze. Dodatkowo, UE planuje rozbudowę infrastruktury ładowania i tankowania paliw alternatywnych. Jest to część szerszego planu, który obejmuje nie tylko regulacje, ale także stymulowanie innowacji i zachęcanie konsumentów do wyboru bardziej zrównoważonych opcji transportu. Oczywiście realizacja tego postulatu jest uzależniona w dużej mierze od rozwoju technologicznego. Na ten moment przeszło 60% baterii do samochodów elektrycznych jest produkowana w Chinach. Czy europejskie koncerny będą w stanie nadrobić zaległości?

Neutralność węglowa Europy w 5 krokach

  1. System Handlu Emisjami (ETS). Jest to pierwszy i największy na świecie system aukcyjny uprawnień do emisji CO2. Reguluje on emisje z około 11 000 elektrowni i zakładów produkcyjnych, stanowiących około 40% całkowitej emisji gazów cieplarnianych w UE. System zmusza przedsiębiorstwa do zakupu uprawnień do emisji, jednocześnie stymulując innowacje w zakresie technologii niskoemisyjnych.
  2. Podatek węglowy na importowane towary. Planowany mechanizm dostosowywania cen na granicach ma na celu zapobiegnięcie ,,ucieczce emisji”, czyli przeniesieniu produkcji do krajów z mniej restrykcyjnymi regulacjami. Działa jako finansowa zachęta dla firm zarówno wewnątrz, jak i poza UE, do redukcji swoich emisji.
  3. Cele krajowe. UE wyznaczyła różnorodne cele redukcyjne dla sektorów nieobjętych ETS, takich jak transport, rolnictwo i budownictwo, które razem generują około 60% emisji UE. Cele te są skalowane w zależności od PKB danego kraju i mają być osiągnięte do 2030 roku.
  4. Zarządzanie lasami. UE planuje maksymalnie wykorzystać potencjał lasów jako ,,pochłaniaczy” CO2. Państwa członkowskie są zobowiązane do lepszego zarządzania lasami i rekompensowania emisji, na przykład poprzez zalesianie.
  5. Ograniczenie emisji z samochodów. Parlament Europejski zatwierdził surowsze limity emisji dla nowych samochodów osobowych i dostawczych. Jest to część szerszej strategii, która obejmuje także stymulowanie rozwoju pojazdów elektrycznych i hybrydowych.

Podsumowanie: dlaczego redukcja emisji CO2 jest ważna?

Osiągnięcie neutralności emisyjnej to kluczowy element w walce ze zmianami klimatu. Redukcja emisji CO2 jest ważna nie tylko dla ochrony środowiska, ale także dla długoterminowego rozwoju ludzkości. Unia Europejska stara się wyznaczać kierunek dla koncernów motoryzacyjnych, firm transportowych i komunikacyjnych oraz zakładów energetycznych. Cel jest jasny: neutralność węglowa w Europie. Czy jest to cel realny? Odpowiedź na to pytanie przyniesie nam najbliższe kilkadziesiąt lat.